domingo, 8 de abril de 2007

Volvio a suceder

Volvio a suceder, como suele ser normal kuando el numero de kilometros supera la cifra de 150.
Hoy domingo de resureccion lo unico que a vuelto a resucitar ha sido la tremenda cresta que hemos paseado por las estupendas carreteras que rodean al Montseny. Porque eso es lo que hemos hecho rodearlo. La salida en principio era salir a las 9 de Cerdanyola recojer a Bugu y a Merçe en St.Fost y tirar hacia Coll Formic volviendo por Centelles, pero viendo el cielo tan claro he propuesto ir haci coll de Ravell volviendo tb por Centellas pero pasando por Viladrau, claro 20km mas. Hasta arbucies bien subiendo por Breda pero una vez en Arbucies hemos cometido un fallo y en lugar de subir coll de Ravell hemos subido a St.Hilari i Sacalm que no es moco de pavo y sobretodo si el ritmo no baja de 20km/h. La foto era Rasmusen & Pereiro debido a los colores y fisico de los dos escapados, bueno mas que escapados era que Merçe no podia llevar nuestro ritmo y Kelerman ya empezava a notar sintomas de flaqueza o lo que se conoze como pajara, palabras textuales de Miquel: "tengo al hombre del mazo sentado en mi hombro".




Pues Gabri y yo hemos subido a ritmo hasta un cruze donde hemos esperado a nuestros compañeros de fatiga, menos mal porque me iban a estallar los cudriceps tanto tirar de plato y Mancebo estava apunto de caramelo tb.
Luego hemos bajado a Viladrau donde hemos comido algo y ya direccion Seva, Tona y a volver por Centellas donde Bugu ya habia recibido un buen mazazo, pero bueno es normal para un crack que no hace tantos km como nosotros, basicamente porque es un triatleta, pero un triatleta con un buen par, ya que es de los pocos tios que conozco que ha sido capaz de terminar una triatlon de larga distancia como es el Ironcat.
Pues una vez ya en Palau donde se han kedado nuestros acompañantes, a Gabri y a mi nos kedavan unos 20 km mas donde se incorporava un amigo conocido por todos nosotros, el señor VIENTO, que maravillosa compañia que nos a dado hasta Ripollet acentuando de una manera bestial nuestro estado cada vez mas patetico, un par de alardes en los ultimos km nos han sentado de maravilla para que esto sucediera, hoy ha vuelto a suceder nos hemos apajarado, que maravilla. Gracias que en la riera de Ripollet soplava a favor el muy hijo de puta porque podria haber sido mortal.

Ahh!! aparte del cabron del viento hoy ha vuelto a ganar el bastardisimo canelo Alonso, que por si no lo notais lo odio a muerte.

2 comentarios:

Gabri dijo...

Comentario de Imma:
el millor per fer desapareixer aquestes crestes de pollastres amb ales, son els meus espaguetis de pasta fresca amb salsa de bledes i gratinadet amb formatge...mmmmmm
però tu t'ho has volgut perdre....
¿que, com estan gabri the mancebeitor?

keLermAn dijo...

1/ Triatleta con un par... nen me he emocionado! :P
2/ La cresta aun dura, vengo de la piscina i no voy ni pa atras!
3/ Tu si que das miedo Cabron.. que estas fuerte que te cagas!

Por cierto... sabado mas no?? :P